- Tað er summar, og oyggin stendur vøkur í sjónum. Blómurnar prýða lendið, og tað grøna grasið er summarsins klædnabúni. Øll lívgast, bæði fólk og fæ eins og fuglurin burturi á heiði

“Nei, eg trúgvi ikki á kristindómin, men eg trúgvi á Kristus”. Orðini eigur týski rithøvundurin Heinrich Bøll

- Hon sat við tí nýfødda í føvninginum. Ein valdandi friður, og gleðin floymdi út í rúmið

- Omma mín í móðurætt livdi eitt ríkt lív, hóast hon kendi deyðans køldu hond. Sum smágenta misti hon mammuna, og sjálv misti hon tvey børn í bestu árum

- Páskaboðskapurin er greiður: Hyggið upp og vendið eygum tykkara til himmals. Nemið styrkina og friðin

- Orðið raðfesting er eitt alt ov bíligt orð. Vit skulu meira enn raðfesta, vit skulu fara til verka, skapa karmar, byggja býlir og útbúgva enn fleiri fakfólk

- Tað finnast nógv kristin menniskju, ið ongan háva gera burtur úr sær sjálvum. Góðslig í hugsan og medferð liva tey sítt stilla lív

- Møguliga dylja vit kristnu í dag, at ikki alt er so vakurt innaní okkum, sum tey ytru viðurskiftini boða frá

- Bæði í trúarlívi teirra kristnu og í tí verðsliga samfelagnum er tað satt, at tað, ið vit gera ella lata vera við at gera, fær fylgir.

- Verður hugsað um deyðan, hevur heilsuverkið uppiborið eina stóra tøkk við atliti at røkt og umsorgan á ellisheimum og stovnum. Ikki minst LS

- Sjóvar kirkja var meira enn fullsett, tá ið Ámundur Berthelsen fór til gravar tann 24. januar 2019. Eftir drúgva ferð í øðrum heimi í tjaldbúð jarðar, flutti hann heim til Harran, ið hann lærdi at kenna sum ungur

- Minnist vitnisburðin ávegis eftir kirkjugøtuni. Tað heilaga, fjálga og trygga. Teinurin var drúgvur at ganga

- Í mínum kalli sum prestur er mangan staðfest, at køkurin er ein týðandi talarastólur.

- Náttin er vøkur, nú tað stundar til fjórða sunnudag í advent. Tað er stilt uttandura. Onkur hendinga bilur fer framvið, og nakrar stjórnir síggjast á luftini

- Valla er tað satt, at alt var betur í gomlum døgum. Nógvar vanlagnur liggja í tí dulda, og mong arr í sálini vórðu ongantíð grødd. Fáur bað um hjálp, tí so var tað avdúkað, at myndin hevði døkkar litir

- Var tað rættvíst, at nógvar familjur mistu húsini? Tann almenni og privati geirin við væl lærdum fólki legði lunnarnar og lagaði tað svá, at miðal vitandi fólk komu í fíggjarligt óføri av kreppuni?

- Kvinnuligi lærarin gjørdist sálarliga sjúk, og hennara lívsdreymur í yrki brast hennara fyrsta veruliga arbeiðsdag. At hugsa sær styrkina í orðunum

- Tað var illfýsið í veðrinum, og evnið var ov viðkvæmt til harðmælta talu. Tá ið eg skuldi svara, ljóðaðu boðini av brúnni, at vit skuldu leggja á og taka boyuna

- Ein týðandi táttur í sjálvsfatan teirra kristnu er, at skapanarverkið er avrik Guðs. Vit eru skapað í Guðs mynd

- Hvør eigur lívið? Hvør eigur avgerðarrættin til lívið?

- Tað heilaga hevur óavmarkaðar møguleikar, hóast tað til tíðir kennist trongt upp í ein krók, tá ið tíðarandin ikki góðtekur Guðs heilagleika

- Í sambandi við eina seruppgávu í 9. flokki fekk undirritaði spurningin: “Biskupur, hvat heldur tú um gudloysingar?” Svarið var stutt

- At vera frígjørdur er eitt orð, ið hóskar til nútíðina, hóast alt fleiri bindingar og avmarkingar eru komnar tey seinnu árini

- At vera móðir og faðir er mikið meira enn biologi

- Afturlítandi falla mangir prikkar upp á pláss, og vit kenna einans lívið, tá ið tað er livað. Tað er ein gamal sannleiki, ið Søren Kirkegaard vísti á í síni djúptøknu hugsan

- Hetta slagorðið er eisini aktuelt at endurtaka í Føroyum, nú talið av nýggjum føroyingum er vaksandi

- Tað kendist ikki fremmant, hóast mangt var øðrvísi. Landslagið og hitin, maturin og mentanin líktust ikki tí heimliga føroyska

- Onkuntíð kappast vit um at rósa hvør øðrum, at vit eru vitborin, klók og dugnalig

- At síggja tað vakra og umtala tað er ein av síðugøtunum inn á høvuðsgøtuna til eitt gott og ríkt lív. At varnast tær smáu vælgerðirnar, ið kristin fólk dagliga útinna, skapar hita í kroppinum og gleði í hjartanum

- Mitt í allari njótan á einum almennum torgi við alskyns vørum, sást ein muslimsk kvinna útinna miskunnarverk móti eini fátækari kvinnu

- Tað er rættiliga ivasamt og valla rætt, at kirkjan við biskupi á odda og aðrar samkomur verða kallaðar til hoyringar, tá ið Løgtingið smíðar verðsligar lógir t. d. lógirnar um hjúnalag og ættleiðing

- Tað var frígerandi at hoyra leiðaran í samkomuni Filadelfia, Tummas Jacobsen, í sendingini hjá Svf Guð signi Føroyar

- Prædiki ikki ofta um grøðing í tí almenna rúminum. Fyri mær er sjúkrahúsverkið ein Guðs gáva. Læknar, sjúkrarøktarfrøðingar og øll starvsfólkini eru hendur Guðs

- Eitt kvøld í vetur fóru vit av Kapellinum á Landssjúkrahúsinum heim í Havnar kirkju. Tað var kalt, stilt og mánin fylgdi okkum ávegis

Eingin formur stendur í stað. Innihaldið – t. e. boðskapurin um Jesus – er avgerandi, ikki formurin

- Breyt tøgnina og spurdi, hvussu hann í kvøld metti um løtuna, tá ið mamman á morgni við songarstokkin fór í bøn fyri honum og systkjunum

- Hví skal eg krossfesta onnur, ið stríðast við tungar byrjar, ja bera sín egna kross?

- Í hesum døgum er EM í manshondbólti. Áhugavert er at sita í stólinum og síggja liðini stremba fram ímóti gullinum

- Týdningarmikið er at staðfesta tey grundleggjandi virðini, ið samfelagið byggir á. Hin kristni arvurin er eyðsýndur í einum landi, ið byggir á grundliggjandi súlur

- Er tað nú satt, at arbeiðarin er løn sína verdur, nú vit bæði hava verkfall og verkbann á almenna arbeiðsmarknaðinum?

- Hevur tú keypt teg ríkan? Spurningurin varð settur seinasta leygardag. Yvirskriftir í miðlum søgdu frá stórari sølu, nú “black friday” var farin afturum

- Mær dámar væl nútíðina. Fegnist um mong menniskjanslig og samfelagslig frambrot, hóast ávísir batar eru neyðugir

- At gerast pápi er tann størsta gávan mær er givin, – okkum, ið seinni gingu í hjúnalag. Hóast vit vóru ung, var sannføringin sterk

- Millum jørð, betong og asfalt síggjast boygdar herðar bera dagsins byrðar. Ein góðan summardag rennur sveittin um andlitið. Ein kaldan vetrardag frystir dropin á nøsini

- Tíðin stendur ikki í stað, hon kemur og fer. Við sær ber hon skiftandi rák og hugsan. Rákini eru myndandi eitt tíðarskeið, inntil onnur hugsan tekur pallin. Rákini mynda tilveruna hugsjónarliga og ítøkiliga

- Tað eru vit, ið prædika, sum skulu liva eitt heilagt lív, áðrenn vit seta krøv til onnur. Fallið í samfelagnum – verðsliggeringin – stendst av fallinum í okkara egna hjarta

- Tað ræður um at varnast tað góða, meðan tað er. Tað ræður um at vera hjástaddur í lívinum, meðan vit liva. Nógvar ríkar løtur hjálpa væl, tá ið sorgin vaknar við lívlát. Nærvera er altíð ein íløga í framtíðina

- Hvat er tað, ið vit velja at síggja? Hvat er tað, ið vit hoyra og velja at minnast? Hvørja søgu siga vit um hvør annan á skeivum stað til skeiva tíð?

- Tað andar av møku millum trøini, ið bera sjónligar reyðbrúnar blettir. Í 2017 hava vit havt eitt gott summar

- Tað er møguligt at missa seg sjálvan burtur. Tá ið vit loksins koma afturíaftur, verður mangan sagt: Eg havi funnið meg sjálvan