Fyrstu árini hjá alivirkjum eru tung, og alingin av rognkelsum er onki undantak. Smápartafelagið Svínoyar Rognkelsistøð hevði aftur í fjør reyð tøl á botnlinjuni, hallið var sløk hálvonnur millión. Men tað er eitt av eyðmerkjunum við aling, at fyrsta tíðin er kapitalkrevjandi, við nógvum íløgum og ongari sølu.

Árið í fjør var eisini fyrsta árið har nøkur løn av týdningi varð latin starvsfólkunum.

Fíggjarstøðan javnvigar við 6,9 mió kr og eginognin lá við árslok í fjør beint undir 0. Lívfrøðiliga ognin, sum higartil hevur verið sett til 0, er nú mett til 579.000 kr.

Leiðslan sigur í frágreiðingini, at felagið er í menningarfasuni og metir, at raksturin fer at geva avlop framyvir.

Við VP sigur Sjúrður Jacobsen, stjóri, at gongdin annars hevur verið í lagi.

- Lívfrøðiliga gongdin hevur verið sera góð. Hettar er jú nýggj aling við nógvum avbjóðingum, bæði tekniskt, lívfrøðiliga, praktiskt og ikki minst fíggjarliga. Men alarnir eru sera vælnøgdir við góðskuna á rognkelsunum hjá okkum, sigur hann.

Svínoyar Rognkelsistøð er ein typisk íverksetaraætlan við nógvum “pionerlíknandi” loysnum, har oftani ikki er lætt at síggja úrslitið av tekniskum, lívfrøðiligum og praktiskum avgerðum fyrrenn aftaná.

- Men við góðum ráðgevum, góðum fólki og vanligum forvitni hevur tað higartil gingið hjá okkum, leggur hann afturat.

Svínoyar Rognkelsistøð fekk í fjør veitt ábyrgdarlán, so at raksturin kann halda fram.