Hvat er tað, sum veruliga hendir, tá kjøt verður hongt upp at ræsa og turka?

Tað hava Eyðfinn Magnussen og Svein-Ole Mikalsen, granskarar á Náttúruvísindadeildini, kannað og skrivað eina vísindaliga grein um.

Allir føroyingar kenna skerpikjøt og vita, hvussu tað smakkar. Vit vita, at tað kann vera rættuliga stóru munur á smakkinum á kjøti frá einum staði í landinum til annað, og vit vita eisini, at munur kann vera á kjøtsmakkinum í teimum ymisku hjallunum í somu bygd.

Flestu fólk, sum hava vit kjøt at gera, vita, at tað, sum helst hevur størsta týdning fyri smakkin á kjøtinum, er hitin í luftini, tá kjøtið verður hongt upp í hjallin.

Er tað lýtt í veðrinum, fær kjøtið ein góðan og ræstan smakk, tí tá hava ræsingarprosessinar, sum stava frá bakterium og soppum, góðar arbeiðsumstøður, bæði uttan á og inni í kjøtinum.  Men er tað hinvegin ov kalt, verður lítil smakkur at kjøtinum, tí tá koma ræsingarprosessinar ongantíð veruliga fyri seg.

Men hvat er tað, sum veruliga hendir, tá ið kjøt verður hongt upp at ræsa?

Lesið meira her