Tað var eitt stórt tal av føroyskum stovukommunistum, serliga framamenn, sum elskaðu henda politiska skendsilin.

Munnu teir ikki tendra 60 ljós á eina tjóðveldiskaku í dag, hvis teir fáa ONKRAN danskan grunn at fíggja ljós og bakingina

Teir flestu av hesum fyrrverandi kommunistisku fantastum blivu jú umvendir til fanatiskar nationalistar og endaðu sum fúnaður stórviður í tjóðveldista-sektini.

Har teir fyrr sungu sovjettiskar lovsangir og Mao-hymnur, kvøða teir nú patetiskt rørdir "kamp-sálmin": "Sært tú fuglin har....?"

Linkaðir eru teir í teimum skeiklaðu cowboykløddu kommunistaknøunum.

Teir hava heilt skift stíl: 

Í 1980unum vóru teir lodnir niður á dintil og gingu í Mao-sandalum ella niðurslitnum kondiskóm.

Nú eru teir nossligir, vælgreiddir og ganga í bustaðum svartaskóm á Áarvegnum ella sløðast millum rokaðar kaffikoppar í Vágsbotni

Summir síggjast eisini spáka i nationalum spjørrum og donskum spenniskóm, meðan teir messa úr kvæðabókum og "Rættskrivingarreglum".

Aðrir lovsyngja og elska nú føðilandið fastliga í staðin fyri Berlinmúrin.

Nógvir ferðast eisini pilagrimsferðir til Íslands í staðin fyri DDR og Albanien.

Teir fevna Føroyar so fast, at teir næstan kvala landið.

Men hetta stilskiftið er bara á skræðuni.

Teir eru framvegis politiskir smádreingir, sum eru intellektuelt stirðnaðir í permanentum puberteti.

Teir hava kroniskt politiskt múra-lyndi.

Virgar T Dalsgaard