Krutl
Viðhvørt kann tað tykjast sum ein løta síðan vit við rottuhalum
lakkaðu paradís og hoppaðu band.
Stór og smá øll í senn, knýttu bond ið røkka enn,
Hvar bleiv tíðin av? Tað var so konkret.
Dagur datt av degi, álmanakkaárið hvarv út í tað bláa,
tað einasta konkreta, ið eftir er, eru myndirnar á nethinnuni
í hugaheiminum gangi eg runt í gamla býlinginum,
Tað er ikki longur, sum tað var
Tað hvarv - og tó stendur nakað eftir
Minnini um tað sum var.
AnnaElisabeth Hansdóttir
Um tú veitst okkurt, sum VP ikki veit - skriva so til vp@vp.fo
