- Tað kendist vælgerandi at koma inn í tann kristna felagsskapin. Tann fyrsta tíðin var góð og full av góðsku. Vit vóru móttikin við heitum hjørtum og opnum ørmum

- Tá ið mett verður um kristnu trúnna hjá øðrum, mega vit vanda okkum um orðini. Tað er ikki skilvíst at fella ein andaligan dóm yvir onnur. Í halgubók verður staðiliga ávarað ímóti, at vit úttala okkum neiliga um menniskju

- Onkuntíð hava vit hildið, at tann nýggja tíðin hevur flutt okkum burtur frá teimum gomlu kristnu virðunum, t.d. umsorgan, hjálpsemi og næstrakærleika. Vit, ið fyltu fjølmiðlarnar við neiligum orðum, hava partvíst mistikið okkum, tá ið talan er um etikk og fólksliga hugsan

Um jóltíðir møtast mótsetningar. Tað góða og tað ónda. Tað friðarliga og ógvusliga. Nýborið lív og týning av lívi

- Jólini eru ein nýggjur møguleiki. Vit kunnu byrja av nýggjum. Ella vit dagføra og endurnýggja tað, ið krevur ábøtur, so lívið verður livandi nærvera

Í gluggunum hongur jólastjørnan. Tað er ein serligur dámur. Angin av friði hongur í rúminum. Tað er friðsælt uppá tann góða mátan, hjávera í nærveru. Ikki kaldur friður, har tøgnin sum kuldi setur seg á rútarnar

- Jólahøgtíðin er veitslan hjá børnunum, men ymiskt er hvussu vit uppliva hesa tíð. Henda lýsing av jólum er hin sama tvær ferðir, seinnu ferð lisin aftanífrá

- Henda vikan (48/20) hevur verið ófrættakend

Tað var lagt niður í okkum frá barni av, at vit skuldu vera vinarlig og høvisk móti øllum menniskjum. Tað lá teimum gomlu tungt á hjarta, at vit bóru okkum siðiliga og virðiliga at móti teimum, ið vóru skerd í førleika ella avmarkað á annan hátt

- Sjúkrarøktarfrøðingarnir gera eitt manngott arbeiði í nærlagni og trúfesti. Undirritaði telist millum teirra, ið metir tað hóskiligt, at tann fakliga dygdin í verki teirra, sæst aftur í einum lønarsáttmála, sum sjónliga virðismetir gerningin

Lívið er heilagt. Tað er ikki ein viðfáningur. Ei heldur er talan um tilvild, sjálvt um mangt tykist tilvildarligt. Menniskjan er skapað í Guðs mynd, og hvør einstakur er nakað heilt serligt. Skapaður í Guðs mynd, tað er fyri mær tað størsta

Danin Søren Kierkegaard er heimskendur fyri sínar eygleiðingar og djúpu hugsan. Tað er ein frægd at lesa bøkur hansara, hóast okkurt er, sum er torskilt og óskiljandi

- Fyri fleiri árum síðan órógvaði tað sinnið at hoyra samrøður í fjølmiðlunum, har prædikumenn (m/k) greiddu frá strongd, ið stóðst av kirkjuligum arbeiði. Ber tað veruliga til at vera ov ágrýtin og virkin í Guðs ríkis víngarði?

- Eisini Brøðrasamkoman ríkaði mítt lív fólksliga og andaliga. Mangir brøður hava biðið fyri mær, tá ið á stóð í mínum kalli. Eg havi merkt Guðs heilaga anda lívgandi og livandi í teirra nærveru

Møguliga hava vit, ið nú sita á teimum ovastu rókunum, verið stýrandi og ov varin. Tó endamálið var jaliga hugsað, at verja sjúk, eldri og fólk í vandabólki móti smittuni

Minnist eldri menn tosa um, hvussu tann nýggja rásin varð løgd í berginum eftir eitt skriðulop. Tann gamla smogan ella gøtan var burturi, og ein nýggj gongd leið varð funnin. Tað ráddi um at síggja lendið við nýggjum brillum, síggja nýggjar leiðir, síggja avbjóðingar heldur enn forðingar

Vit kristnu ivast onkuntíð um eitthvørt, ið nemur okkara trúarlív. Ivin er fylgisveinur lívsins. Enntá lærusveinurin Tummas ivaðist um vitnisburðin, ið varð borin honum um hin upprisna Jesus Krist. Lærusveinarnir søgdu honum: “Vit hava sæð Harran.”

Mitt í gleðini hoyrdust nøkur suff. Hetta staðið í vitnisburðinum var kensluborið. Hann angraði so inniliga, at hann ikki hevði verið Guðs kallið líðin í yngri árum. Tað runnu nøkur tár, og tað var longri millum orðini

Onkuntíð hoyrist útsøgnin, at vónin um himmalin er fyri barnsligar sálir. Valla er tað allur sannleikin. Tað finnast væl lærd fólk og dugnalig vinnulívsfólk, ið liva sítt kristna lív í tí heimliga og yrkisliga

- Fyri nøkrum árum síðani gav ein tilkomin maður mær avrit av eini bøn, ið var skrivað við dyrnar inn í eina enska kirkju í 1610

Grundvøllurin hevur alt at siga. Einhvør verkætlan hevur eitt ítøkiligt støði at byggja á, um ætlanin hegnisliga skal eydnast í verki

- Onkuntíð varpa vit órudd út í rúmið, órudd, sum ikki er aðrastaðni enn innaní okkum sjálvum

- Vit bæði konan avgjørdu at ferðast í egnum landi, áðrenn vit fara av landinum í summar at vitja okkara kæru í Danmark

- Hvat er frælsi? Boðini eru ymisk, og eru tengd at, hvønn vit spyrja

- Við eini gerandisligari mynd lýsir skaldið Jacob Hansen (1881-1967) kristnu trúnna. So einfaldur og líkatil er hin ævigi friðurin í trúnni á Jesus

Andakt til dýra biðidag. Øssur Kjølbro, prestur, lesur

- Mínir seyðir hoyra reyst mína, og eg gevi teimum ævigt lív! Jóhannes evangeliið 10,22-30. Sálmur nr. 154

Eitt bræv er til skjals frá tíðini um tað mundið, tá ið Jesus var føddur. Tað er skrivað av einum manni, ið kallaðist Hilarion. Brævið er skrivað til konuna, ið gekk við barni

Marjun Lómaklett, prestur, lesur

Mær rennur til hugs eina støðu fyri árum síðan. Havnar Arbeiðskvinnufelag var í verkfalli. Ein stórur partur av samfelagnum lá lamin. Komin inn á Landssjúkrahúsið møtti eg nøkrum læknum

Øssur Kjølbro lesur

Marjun Lómaklett prestur lesur

- Tað má ikki henda eftir eina drúgva tíð sum prædikumaður at hava dømt fólk uttanfyri Guðs ríki. Mín dómur er rættiliga ivasamur og telur als ikki evsta dag

Í dag, Skírisdag, er tað Marjun Lómaklett, prestur, sum lesur

Nú kirkjuliðið ikki kann savnast, so hava prestarnir eina andakt hvønn sunnu- og halgidag, sum verður løgd á netið

Í stilluviku fara klokkurnar at ringja í Vága prestagjaldi hvørt kvøld ímillum klokkan 18.45 og 19.00

- At samfelagið er latið aftur er einans ein partur av sannleikanum. Nógv fólk arbeiða meira enn fulla tíð okkara vegna, nú farsóttin Covid-19 hóttir landið og heimsins tjóðir

Marjun Lómaklett lesur

- Allir borgarar mega standa saman við landsins myndugleikum, so at sóttin ikki fær fastatøkur á fólkinum. Nú eiga vit at tæna Guði uttanfyri halgidómin við at geva medmenniskjum okkara gætur

- Tað er torført at geva góð ráð, ið eru lykilin til eitt eydnusamt lív

Andaktin tekur støði í prædikutekstinum til avvarðandi sunnudag, og umframt eina stutta talu verður bøn og signing

- Tað er fjáltur á fólki. Óvissan valdar og tekur til í styrki. Serkøn fólk greina støðuna og skapa ró í miðlunum

- Við dyrnar til framtíðina stendur skrivað á durastavin: Vælkomin at liva eitt ríkt lív og nema Guðs góðsku

- Týningin av jødunum í týsku týningarlegunum var ræðandi. Tíverri verða menniskju framvegis týnd og avrættað í 2020, svá felagsskapurin Open Doors hevur víst á

- Í mínum fyrstu árum sum prestur var hetta eitt afturvendandi tema í prædikum og fyrilestrum. Júst skapanarverkið, at menniskjan er krúnan av skapan Guðs

- Mong kristin menniskju hava gjørt ta sannroynd, at tað er eitt dýrabart ríkidømi, ið vit eiga hvør í øðrum, hóast lívið viðhvørt er ein avbjóðing

- Hon var sum ung funnin og vunnin fyri Kristus. Hon giftist, fekk børn, hús og heim. Sum trúgvandi var tað henni dupult sorg, tá ið hjúnalagið varð sundurlisið. Tað gekk ikki millum mann og konu

- Ljósið hevur ein serligan dám. Tað er lættari at vera menniskja, har ljósglæman er kynd. Hesin sannleikin er gamal, og nútíðin staðfestir við tøkni henda veruleikan

- Onkustaðni í nánd av Jerúsalem er heimsfriðurin. Tað verður valla friður á jørðini, fyrrenn tað er friður í Jerúsalem

- Tá ið Guð gevur gávuna Jesus, letur hann móttakaran avgera, um tikið verður ímóti henni ella ikki. Menniskjan hevur frælsið at taka ímóti frelsu Guðs ella siga neitakk